Saturday 5 December 2020

entah


semalam fet wasep nak pinjam baju kurung
so aku bagi
turn out arep datang merisik.

umi call, tanya aku okay ke?
ikutkan hati aku taknak angkat call tu sebab da tau umi nak cakap pasal apa
but since i have no one to talk. no one to care. no one to listen.
so i answer the phone.

umi cakap jangan stress pasal fet, semoga kakak dipermudahkan jodohnya, dapat suami yg mampu bawak ke syurga. 
nak nangis but aku tahan je lah.

kenapa lah susah sangat hidup aku ni?
aku bukan tak bersyukur tapi aku penat.
kenapa aku rasa semua ni macam perlumbaan?
aku penat la nak berlumba.

boleh tak aku tak nak balik rumah terus so aku tak perlu dengar pasal fet-akan-kawin-dan-bila-turn-aku
even sekarang pun aku da fikir excuse apa aku nak bagi kat umi ayah so that aku tak payah balik rumah mak bila raya nant untuk hadap macik2 bawang kat sana.

aku penat 
otak aku penat
aku tak happy 
aku stress
aku down

aku sakit bila orang pandang aku dengan pandangan pathetic
korang takleh ke just fikir yang aku ni single lady tapi have a happy life?
apa kalau kawin tu memang selamanya bahagia ke?apa single tu tak bahagia?
what if kalau aku nak hidup sorang lama sikit dari korang. what's wrong with it?
camtu ke korang ukur kebahagiaan someone? 
kawin + ada anak = bahagia
tak kawin +takde anak = tak bahagia?
apebende korang ni?

kau tak tau apa yg aku hadap, apa hati aku pena lalui.
end up kau tanya bila nak kawin? 
kau tak tau ketakutan apa yg aku pendam tapi balik2 kau suruh aku kawin

once aku dah kawin, aku kena serah segalanya to that person, what if kalau that person akan sia sia kan aku?
sekali pun aku taknak fikir yg dia tak deserve aku bila aku dah kawin dengan dia.

aku tak tau nak buat apa, dengan sape aku boleh salurkan kerusuhan aku ni.
sebab aku tau nobody want to listen me.


No comments: